ناتوانی از نوشتن (قرآن)نوشتن به معناى ضميمه كردن بعضى از حروف بر بعضى ديگر در خط، کتابت كردن، اندیشه و مطلبى را به وسيله مداد يا قلم بر روى کاغذ آوردن [۲]
لغت نامه، ج ۱۴، ص ۲۰۱۹۶، «نوشتن».
است. «كتاب» به معناى نوشتن است و آن دفترى است كه مطالبى در آن ضبط گردد. [۳]
نثر طوبى، ج ۲، ص ۳۲۸.
در این مقاله آیات مرتبط با ناتوانی از نوشتن معرفی می‌شوند.۱ - ناتوانى عوام یهودناتوانى عوام یهود از خواندن و نوشتن و ناآگاهى آنان از تورات و معارف آن: وَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لا يَعْلَمُونَ الْكِتابَ إِلَّا أَمانِيَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ. «امّى» به كسى مى‌گويند كه نمى‌تواند كتابى را بخواند و نه بنويسد و مراد از ضمير در «منهم»، «يهود» مى‌باشد. ۲ - عرب در زمان بعثتمردم جزیرة العرب در دوران بعثت، ناتوان از خواندن و نوشتن: هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ .... ۳ - حضرت محمد صلىاللهعليهوآلهناتوانى محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله از هرگونه نوشتن: وَ ما كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذاً لَارْتابَ الْمُبْطِلُونَ. ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۵۷۰، برگرفته از مقاله «ناتوانی از نوشتن». رده‌های این صفحه : موضوعات قرآنی | نوشتن
|